9 κανόνες για την επικοινωνία με τα παιδιά

2024 Συγγραφέας: Harry Day | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-17 15:42

Όταν επικοινωνείτε με παιδιά, μπορείτε να ακούσετε φράσεις από γονείς όπως

"Χρειάζεται να επαναλάβεις εκατό φορές, τι θα έκανες …" …

Γιατί οι γονείς ξοδεύουν τόσα νεύρα, δυνάμεις, συναισθήματα, αλλά δεν υπάρχει αποτέλεσμα; Γιατί δεν τα ακούει το παιδί

Το γεγονός είναι ότι η αντίληψη των παιδιών διαφέρει από την αντίληψη ενός ενήλικα. Και αν οι γονείς θέλουν να ακουστούν από τα παιδιά τους, αυτό το σημείο πρέπει να ληφθεί υπόψη

Ακολουθούν ορισμένες οδηγίες που θα σας βοηθήσουν να αλληλεπιδράσετε με τα παιδιά σας.

Κανόνας 1

ΟΠΤΙΚΗ ΕΠΑΦΗ

Η συγκέντρωση της προσοχής ενός παιδιού δεν είναι ίδια με αυτή ενός ενήλικα, επομένως, όταν ένα παιδί είναι απασχολημένο με τη δική του επιχείρηση (παίζει, ζωγραφίζει, χτίζει έναν πύργο από κτίρια κ.λπ.) παρασύρεται και αυτή τη στιγμή δεν είναι μπορεί να ακούσει τι του λένε οι μεγάλοι.

Πριν πει κάτι ή ζητήσει κάτι, η προσοχή του παιδιού πρέπει να στραφεί στον εαυτό του. Δεν έχει νόημα να φωνάζεις από το διπλανό δωμάτιο, χρειάζεται οπτική επαφή. Δώστε την προσοχή του παιδιού στον εαυτό σας, αναφερθείτε σε αυτόν με το όνομά του (αυτή τη στιγμή μπορείτε να αγγίξετε τον ώμο ή να πάρετε το χέρι του) "Ντίμα, κοίτα με", "Λένα, άκου τι σου λέω"

Κανόνας 2

ΜΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ

Αυτά τα αιτήματα όπως «Βγάλε τα ρούχα σου, πλύνε τα χέρια σου και άφησε τα πράγματά σου» ή «Πάρε τα παιχνίδια σου, πλύνε τον εαυτό σου και κοιμήσου» για έναν ενήλικα είναι τόσο εύκολο όσο το να βομβαρδίζεις αχλάδια, τι δεν είναι σαφές εδώ και γιατί το παιδί δεν υπακούει;

Και για τα παιδιά είναι πολύ δύσκολο να θυμούνται αρκετά πράγματα, να τα κάνουν διαδοχικά και να μην ξεχνούν τίποτα. Τα παιδιά απλά «κρέμονται» σε έναν τέτοιο όγκο εργασιών.

Δώστε στο παιδί σας μόνο μία εργασία και μόνο αφού την ολοκληρώσει, προχωρήστε στην επόμενη.

Κανόνας 3

ΜΙΛΑΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ

Για παράδειγμα, μια μητέρα θέλει η κόρη της να δέσει τα μαλλιά της και αντί για το ξεκάθαρο «Anya, δέσε τα μαλλιά της», της λέει, «Θα περπατάς τριχωτά για πολύ καιρό; Τα παιδιά παίρνουν τις λέξεις κυριολεκτικά. Η Anya μπορεί να απαντήσει αν θα περπατάει για πολύ καιρό ή όχι, αλλά το να πάρει τη φράση ως παρότρυνση για δράση και να μαντέψει ότι πρέπει να δέσει τα μαλλιά της θα της είναι δύσκολο.

Επομένως, πείτε όλα τα αιτήματα έτσι ώστε να είναι ξεκάθαρα στο παιδί.

Κανόνας 4

ΣΥΝΤΟΜΟΣ

Εάν το παιδί έκανε κάτι λάθος, οι γονείς μπορούν να αρχίσουν να δίνουν στο παιδί μια ολόκληρη διάλεξη για το πόσο κακό είναι και ποιες συνέπειες μπορεί να έχει, να δώσουν παραδείγματα με τη συμμετοχή άλλων παιδιών κ.λπ. Αυτή τη στιγμή, οι γονείς δεν πιστεύουν καθόλου ότι ένα τόσο μεγάλο ρεύμα λέξεων απλώς δεν γίνεται αντιληπτό από το παιδί, είναι μπερδεμένο και δεν καταλαβαίνει τι αφορά την ομιλία.

Για παράδειγμα, αρκεί να πούμε, "Δεν μπορείτε να πλησιάσετε τα σκυλιά άλλων ανθρώπων, επειδή μπορούν να δαγκώσουν" και δεν είναι απαραίτητο να πείτε με χρώματα πώς τσιμπήθηκε και φοβήθηκε κάποιος από σαράντα ενέσεις από λύσσα κ.λπ.

Κανόνας 5

ΞΕΧΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΗ

Το ουρλιαχτό, ακόμη και σε έναν ενήλικα, προκαλεί άγχος και φόβο, το οποίο με τη σειρά του μειώνει την ικανότητα σκέψης. Το παιδί θα πει ότι τα κατάλαβε όλα, θα πει ότι τα άκουσε όλα, ακόμη και θα ζητήσει συγχώρεση, μόνο για να σταματήσει το κλάμα. Στην πραγματικότητα, δεν θα ακουστείτε ποτέ. Σκεφτείτε πώς αισθάνεστε εσείς όταν σας μιλούν με δυνατή φωνή. Θέλετε να αντιληφθείτε τις πληροφορίες που παρουσιάζονται σε αυτήν τη μορφή;

Κανόνας 6

ΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΧΡΟΝΟ ΣΑΣ

Μερικές φορές οι γονείς απαιτούν από τα παιδιά τους να υπακούσουν αμέσως στα αιτήματά τους.

Τα παιδιά, όπως και οι ενήλικες, δεν μπορούν να αλλάξουν γρήγορα από συναρπαστικές δραστηριότητες για να ικανοποιήσουν κάποια από τα αιτήματά σας. Επομένως, εάν ένα παιδί, για παράδειγμα, ζωγραφίσει, δεν είναι απαραίτητο να το αναγκάσετε να ρίξει αμέσως τα πάντα και να πάει να φάει. Μπορείτε να πείτε: "Κάτια, βάψε τη στέγη αυτού του σπιτιού και πήγαινε να φας"

Κανόνας 7

ΑΦΑΙΡΕΣΤΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ "ΟΧΙ" ΣΕ ΑΙΤΗΣΕΙΣ

Τέτοια αιτήματα όπως "Μην περπατάς στη λάσπη!", "Μην φωνάζεις!" γίνονται αντιληπτά ως μια παρότρυνση για δράση, αφού το «μη» σωματίδιο χάνεται από την αντίληψη του παιδιού.

Προσπαθήστε να επαναδιατυπώσετε έτσι ώστε το σωματίδιο "να μην" φύγει. Για παράδειγμα, "Περάστε τη βρωμιά", "Μιλήστε ήσυχα"

Κανόνας 8

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕ ΥΠΕΡΟΠΕΚΑ

Υπάρχουν γονείς που πολύ συχνά διορθώνουν το παιδί τους:

«Προσοχή, βήμα», «Μην μπεις εκεί, θα πέσεις», «Σταμάτα, υπάρχει μια λακκούβα» κ.λπ. Εξάλλου, το παιδί μελετά τον κόσμο. Και με την ενεργό μελέτη αυτού, πρέπει να είστε κοντά, να βοηθήσετε να ανέβετε τις σκάλες και να μην απαγορεύσετε να ανεβείτε σε αυτό, επειδή το παιδί θα πέσει. Τι, για παράδειγμα, είναι τρομερό αν ένα παιδί περάσει από μια λακκούβα; Αξιολογήστε μόνοι σας πόσες φορές προειδοποιείτε το παιδί την ημέρα και πόσα από αυτά τα «φυλαχτά» χρειάζονται πραγματικά.

Όταν ένα παιδί ακούει «κενές» προειδοποιήσεις εκατό φορές την ημέρα, αρχίζει να τις αντιλαμβάνεται ως «φόντο» και όταν θέλετε πραγματικά να προειδοποιήσετε το παιδί για κάτι, απλά δεν θα σας ακούσει.

Κανόνας 9

ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

Αν θέλετε το παιδί σας να σας ακούσει, μάθετε να ακούτε το παιδί σας. Το παιδί είναι ο προβληματισμός μας και δεν έχει σημασία ο χρόνος που περνάμε με το παιδί, αλλά η ποιότητα είναι σημαντική. Εάν ένα παιδί μιλά με ενθουσιασμό για κάτι πολύ σημαντικό γι 'αυτόν, για παράδειγμα, για μια ακρίδα που βρέθηκε στο γρασίδι και απλά κουνάτε αδιάφορα το κεφάλι σας και εσείς ο ίδιος είστε στις σκέψεις σας, τότε είστε δίπλα στο παιδί, αλλά όχι με αυτός και το παιδί αισθάνεται. Κατά κανόνα, τέτοια παιδιά αρχίζουν να προσελκύουν την προσοχή των ενηλίκων με την ανυπακοή τους.